Gichin Funakoshi
Als er één man is die de naam kan krijgen als bekend maker van de Karate is het Gichin Funakoshi wel. Funakoshi werd in 1868 geboren in Shuri, toen nog de hoofdstad van het eiland Okinawa.
Hij begon Karate al te beoefenen toen hij nog op de basisschool zat, maar begon pas aan zijn missie om Karate naar de buitenwereld te verspreiden toen hij 53 was. Funakoshi’s verhaal over zijn beginjaren is vaak hetzelfde als zoveel andere Grootmeesters in Karate.
Hij begon Karate als een zieke en zwakke jongen. Zijn ouders namen hem mee om te trainen bij een Karate Grootmeester namelijk Yasutsune Itosu. Door de kruidenmiddels van de dokter en de training van Itosu bloeide Funakoshi helemaal op. Hij werd een uitstekend karateka en ontwikkelde een lichamelijke bedrevenheid en een gedisciplineerde geest. Funakoshi gaf zijn eerste Karate demonstratie in 1917 in Kyoto, Japan. Toen hij 5 jaar later naar Japan verhuisde, verbleef hij met andere mensen van Okinawa in een studenten slaapzaal in Tokyo. Hij woonde in een klein kamertje naast de ingang en als de studenten overdag in de klas waren, maakte hij de slaapzaal schoon.’s Avonds leerde hij hun dan Karate. Na een korte tijd had hij voldoende geld verdiend om een dojo te openen.
Funakoshi begon de Shichi Tokudo te bezoeken. Dat was een kazerne die bij het paleis was gevestigd. Hij ging daar om de andere dag heen om les te geven en was altijd vergezeld van Hidenori Otsuka één van zijn beste karateka’s. In 1927 beslisten 3 oudere studenten dat kata training niet voldoende was. Ze introduceerden jiyu kumite (vrijgevecht) in hun training en ontwierpen beschermende kleding en droegen Kendo maskers om hun gezichten te beschermen tegen de harde slagen. Funakoshi hoorde over deze gevechten. Hij kon deze pogingen - wat hij beschouwde als kleineren van de karate kunst - niet ontmoedigen dus stopte hij met het bezoeken van de Shichi Tokudo.
Funakoshi geloofde altijd dat Kata het geheim was om bekwaam te raken in Karate. Toen hij naar Japan verhuisde bracht hij 16 Kata’s met zich mee. 5 Pinan, 3 Naihanchi, Kushanku dai, Kushanku sho, Seisan, Patsai, Wanshu, Chinto, Jutte en Jion. Hij liet zijn karateka’s de pinans en naihanci’s voor minimaal 3 jaar oefenen voordat hij hen toeliet tot een hogere en moeilijker kata. De herhalende training wierp vruchten af doordat zijn karateka’s de meest precieze en exacte Karate leerden dan waar ook ter wereld. Alhoewel hij eerlijk was over het lesgeven, kreeg Funakoshi een flink deel kritiek. De critici verachten Funakoshi’s klemtoon die lag op het beoefenen van kata en omschreven het als wat zij geloofden “zachte” karate dat teveel tijd verspilde. Funakoshi ging gewoon door met z’n karateka’s te laten concentreren op kata.
Funakoshi was altijd een nederig man. Hij gad geen hoogmoed van zichzelf en zijn verdiensten maar een nederigheid die geworteld was in het ware vooruitzicht van dingen, vol van leven en vol van bewustzijn. Hij leefde in vrede met zichzelf en met zijn medemens. Telkens als Funakoshi’s naam wordt vermeld, brengt het de vergelijking van “ Een man van Tao en een kleine man” in de gedachten. Een student vroeg ooit “Wat is het verschil tussen een man van Tao en een kleine man?” De meester antwoordde: “Het is heel eenvoudig: als de kleine man zijn 1º Dan krijgt, dan kan hij bijna niet wachten om naar huis te rennen om iedereen te vertellen dat hij z’n 1º Dan heeft. Als hij z’n 2º Dan krijgt, klimt hij op het dak en roept naar iedereen dat hij het gehaald heeft. Wanneer hij z’n 3º Dan krijgt, dan springt hij in z’n auto en rijdt met toeters de hele stad door om iedereen het nieuws te vertellen.” De meester vertelde verder: “Als een man van Tao z’n 1º Dan krijgt dan buigt hij dankbaar het hoofd. Als hij z’n 2º Dan haalt, buigt hij z’n hoofd en schouders. Als hij z’n 3º Dan haalt, dan buigt hij in z’n midden en loopt stilletjes langs de muur zodat de mensen hem niet zien of hem niet opmerken.”
Funakoshi was een man van Tao. Hij legde geen nadruk op wedstrijden, records breken of kampioenschappen; in tegendeel; hij legde de nadruk op zelfperfectie. Hij geloofde in het gewone fatsoen en respect dat de mensen elkaar verschuldigd zijn. Hij was de meester van de meesters. Funakoshi stierf in 1957 op 88 - jarige leeftijd na een ongelooflijke bijdrage tot de kunst van Karate.
Hij begon Karate al te beoefenen toen hij nog op de basisschool zat, maar begon pas aan zijn missie om Karate naar de buitenwereld te verspreiden toen hij 53 was. Funakoshi’s verhaal over zijn beginjaren is vaak hetzelfde als zoveel andere Grootmeesters in Karate.
Hij begon Karate als een zieke en zwakke jongen. Zijn ouders namen hem mee om te trainen bij een Karate Grootmeester namelijk Yasutsune Itosu. Door de kruidenmiddels van de dokter en de training van Itosu bloeide Funakoshi helemaal op. Hij werd een uitstekend karateka en ontwikkelde een lichamelijke bedrevenheid en een gedisciplineerde geest. Funakoshi gaf zijn eerste Karate demonstratie in 1917 in Kyoto, Japan. Toen hij 5 jaar later naar Japan verhuisde, verbleef hij met andere mensen van Okinawa in een studenten slaapzaal in Tokyo. Hij woonde in een klein kamertje naast de ingang en als de studenten overdag in de klas waren, maakte hij de slaapzaal schoon.’s Avonds leerde hij hun dan Karate. Na een korte tijd had hij voldoende geld verdiend om een dojo te openen.
Funakoshi begon de Shichi Tokudo te bezoeken. Dat was een kazerne die bij het paleis was gevestigd. Hij ging daar om de andere dag heen om les te geven en was altijd vergezeld van Hidenori Otsuka één van zijn beste karateka’s. In 1927 beslisten 3 oudere studenten dat kata training niet voldoende was. Ze introduceerden jiyu kumite (vrijgevecht) in hun training en ontwierpen beschermende kleding en droegen Kendo maskers om hun gezichten te beschermen tegen de harde slagen. Funakoshi hoorde over deze gevechten. Hij kon deze pogingen - wat hij beschouwde als kleineren van de karate kunst - niet ontmoedigen dus stopte hij met het bezoeken van de Shichi Tokudo.
Funakoshi geloofde altijd dat Kata het geheim was om bekwaam te raken in Karate. Toen hij naar Japan verhuisde bracht hij 16 Kata’s met zich mee. 5 Pinan, 3 Naihanchi, Kushanku dai, Kushanku sho, Seisan, Patsai, Wanshu, Chinto, Jutte en Jion. Hij liet zijn karateka’s de pinans en naihanci’s voor minimaal 3 jaar oefenen voordat hij hen toeliet tot een hogere en moeilijker kata. De herhalende training wierp vruchten af doordat zijn karateka’s de meest precieze en exacte Karate leerden dan waar ook ter wereld. Alhoewel hij eerlijk was over het lesgeven, kreeg Funakoshi een flink deel kritiek. De critici verachten Funakoshi’s klemtoon die lag op het beoefenen van kata en omschreven het als wat zij geloofden “zachte” karate dat teveel tijd verspilde. Funakoshi ging gewoon door met z’n karateka’s te laten concentreren op kata.
Funakoshi was altijd een nederig man. Hij gad geen hoogmoed van zichzelf en zijn verdiensten maar een nederigheid die geworteld was in het ware vooruitzicht van dingen, vol van leven en vol van bewustzijn. Hij leefde in vrede met zichzelf en met zijn medemens. Telkens als Funakoshi’s naam wordt vermeld, brengt het de vergelijking van “ Een man van Tao en een kleine man” in de gedachten. Een student vroeg ooit “Wat is het verschil tussen een man van Tao en een kleine man?” De meester antwoordde: “Het is heel eenvoudig: als de kleine man zijn 1º Dan krijgt, dan kan hij bijna niet wachten om naar huis te rennen om iedereen te vertellen dat hij z’n 1º Dan heeft. Als hij z’n 2º Dan krijgt, klimt hij op het dak en roept naar iedereen dat hij het gehaald heeft. Wanneer hij z’n 3º Dan krijgt, dan springt hij in z’n auto en rijdt met toeters de hele stad door om iedereen het nieuws te vertellen.” De meester vertelde verder: “Als een man van Tao z’n 1º Dan krijgt dan buigt hij dankbaar het hoofd. Als hij z’n 2º Dan haalt, buigt hij z’n hoofd en schouders. Als hij z’n 3º Dan haalt, dan buigt hij in z’n midden en loopt stilletjes langs de muur zodat de mensen hem niet zien of hem niet opmerken.”
Funakoshi was een man van Tao. Hij legde geen nadruk op wedstrijden, records breken of kampioenschappen; in tegendeel; hij legde de nadruk op zelfperfectie. Hij geloofde in het gewone fatsoen en respect dat de mensen elkaar verschuldigd zijn. Hij was de meester van de meesters. Funakoshi stierf in 1957 op 88 - jarige leeftijd na een ongelooflijke bijdrage tot de kunst van Karate.
_small.jpg)
